درباره هپاتیت

از نظر لغوی هپاتیت به معنای التهاب و ورم کبد است. هپاتیت به دو صورت حاد و مزمن تقسیم بندی می شود که نوع مزمن آن ممکن است در صورت عدم تشخیص و درمان به تخریب و آسیب دائمی کبد منجر شود. عامل اصلی ابتلا به هپاتیت، ویروس است ولی برخی عوامل دیگر مثل داروها، الکل، کبد چرب و سایر عوامل می توانند باعث ابتلا به هپاتیت شوند. انتقال بیماری از طریق تماس مستقیم با بیمار در مرحله حاد، تزریق خون؛ استفاده از لوازم تزریقی مشترک و تماس جنسی صورت می گیرد.
همچنین ابتلا به بیماری هایی مثل سرخک و سرخجه نیز می تواند هپاتیت را به وجود بیاورد.
هپاتیت انواع مختلفی دارد که می توان به هپاتیت آ (A)، ب (B)، سی (C)، دی (D)، یی (E) و جی (G) اشاره کرد.

در درجه اول، بر اساس علائمی است که بیمار دارد. علائم ابتلا به هپاتیت حاد عبارتند از:

تب، تهوع و استفراغ، بیحالی، درد ناحیه سمت راست شکم. متعاقباً علائم زردی در بیمار ظاهر می شود که در چشم و پوست قابل مشاهده است.

هپاتیت مزمن ممکن است علائم حادی نداشته باشد، و همچنین ممکن است متعاقب هپاتیت حاد و یا به صورت اولیه ایجاد شود. علائم هپاتیت مزمن حتی ممکن است تدریجی باشد و بیمار تا مراحل پیشرفته بیماری متوجه آن نشود. ضمناً ممکن است که بیمار ویروس هپاتیت را در بدن داشته باشد ولی هیچگونه علائم بالینی در او دیده نشود که در این صورت بیمار حامل ویروس هپاتیت است.

برای تشخیص ابتلا به هپاتیت آ، ب و سی، آزمایش های تشخیصی وجود دارد. وجود ویروس در آزمایش هپاتیت ب (HBS) سه تا ۱۰ هفته بعد از تماس مشخص می شد و قبل از آن به دلیل قرار داشتن در دوره مخفی، قابل تشخیص نیست. آزمایش هپاتیت سی (HCV) به بررسی آنتی بادی بدن علیه ویروس می پردازد. چنانچه فرد به مدت شش ماه به این نوع هپاتیت مبتلا باشد، هپاتیت تبدیل به مزمن می شود.

1- امتناع از تماس با افراد مبتلا

2- عدم استفاده از وسایل تزریقی و جراحی مشترک و استفاده از وسایل کاملاً استریل شده یا یکبار مصرف.

3- تشخیص به موقع و پیشگیری از کبد چرب و همچنین مصرف داروهای عامل بیماری.

4- واکسن هپاتیت :

برای هپاتیت ب واکسن ساخته شده است ولی برای هپاتیت سی، واکسن وجود ندارد. این واکسن برای بدن کاملا بدون خطر است و بیش از ۹۰ درصد در پیشگیری از هپاتیت ب موثر است و می تواند بین ۸۵ تا ۹۰ درصد از مرگ های ناشی از هپاتیت پیشگیری کند. نحوه تزریق این واکسن در بزرگسالان و نوزادان متفاوت است طوری که این واکسن در بزرگسالان در بازو و در نوزادان در ناحیه جلو و خارج ران تزریق می شود.
این واکسن در بزرگسالان باید سه بار تزریق شود. یک ماه بعد از اولین تزریق، تزریق دوم انجام می شود و پس از گذشت شش ماه از اولین تزریق، باید یک بار دیگر واکسیناسیون انجام شود. واکسیناسیون در نوزادان از بدو تولد انجام می شود و واکسن های بعدی باید در دو ماهگی و شش ماهگی زده شود که این کار را همزمان با تزریق سایر واکسن ها انجام می دهند.
واکسن هپاتیت ب در برخی شرایط ایمنی خوبی را برای بدن به وجود نمی آورد. برای مثال، واکسن در برخی افراد بالای ۴۰ سال، مردان، افراد چاق، افراد با ژنتیک خاص، افرادی که دیالیز می شوند، مبتلایان به اچ آی وی مثبت(HIV)، مبتلایان به نقص ایمنی و افراد سیگاری، ایمنی مطلوب را در برابر بیماری به وجود نمی آورد.

درمان این بیماری عموماً علامت درمانی است؛ و برای از بین بردن ویروس بیماری راه حلی وجود ندارد و در بسیاری از موارد، بیماری سیر خود را طی کرده و کاملاً برطرف می شود ولی در موارد نادر ممکن است به بیماری مزمن تبدیل شود.
مهم: كسانى كه ناقل بيمارى هستند بايستى به كادر پزشكى اطلاع دهند و نيز موقع رفتن به آرايشگاه از لوازم شخصى خود استفاده كنند. بهتر است آرايشگر خود را نيز در جريان مشكل خود قرار دهند. مراكز هم موظف به حفظ اسرار اين افراد هستند.