مبارزه با علائم پیری

این یک واقعیت در زندگی بزرگسالان است، همزمان با ضعف، کندی متابولیسم و سفید شدن موها چشم های شما هم تحت تاثیر افزایش سن قرار میگیرند. آشنایی با چگونگی تغییرات چشم همراه با افزایش سن و اینکه برای نگهداری از چشم ها در حد امکان چه اقداماتی میتوان انجام داد بسیار مهم است.

در این مقاله خلاصه ای از بیماری هاو مشکلات چشمی را در مراحل مختلف بزرگسالی مرور میکنیم. برخی از این تغییرات نرمال و وابسته به افزایش سن هستند، و برخی دیگر ممکن است نشانه بیماری های موثر بر دید و بینایی باشند. اما همه اینها دلایلی هستند که آکادمی چشم پزشکی به همه افراد توصیه میکند که از سن 40 سالگی برای تشخیص به موقع و درمان موثر حتما تحت یک معاینه کامل چشم پزشکی توسط پزشک قرار بگیرند.

شروع پیرچشمی در اواخر دهه ی 30 و اوایل دهه ی 40 زندگی است، لنز چشم اعطاف پذیری خود را برای فوکوس کردن از دست داده و موجب بروز مشکل در هنگام مطالعه و دید نزدیک فرد می شود. درمان پیرچشمی معمولا با یک عینک مطالعه صورت میگیرد هرچند روشهای درمانی دیگری نیز وجود دارد.

شیوع خشکی چشم با افزایش سن بیشتر شده و یک مشکل رایج در زنان در طی دوره بارداری و یائسگی می باشد. این تغییرات هورمونی می تواند باعث تغییر در تولید و ترشح اشک چشم شود. برخی داروهای خاص هم می توانند باعث خشکی چشم شوند. اگر شما مبتلا به خشکی چشم هستید ممکن است منجر به یک واکنش التهابی و تحریک پلک بنام بلفاریت شود. علاوه بر معاینه چشم توسط پزشک روشهای ساده دیگری نیز می توانند به شما در نگهداری از رطوبت چشمانتان در منزل کمک کنند.

افراد مبتلا به دیابت در دهه ی 50، 60 و 70 بیشتر از سایرین در معرض رتینوپاتی دیابتی هستن. این بیماری هنگامی که عروق خونی کوچک در داخل شبکیه چشم بعت بالا رفتن سطح قند خون دچار تورم ، نشت مایع و یا بطور کامل بسته میشوند رخ میدهد. شما می توانید با کنترل به موقع قند و فشار خون از بروز این بیماری پیشگیری کنید. معاینات منظم و دوره ای چشم توسط پزشک بویژه در افراد دیابتی و در سایر افراد بمنظور غربالگری بسیار مهم است.

آب مروارید با افزایش سن در افراد مسن تر شیوع بیشتری دارد. با افزایش سن پروتئین ها در لنز چشم بصورت توده کنار هم جمع شده و به این توده کاتاراکت یا آب مروارید گفته می شود. که باعث کاهش شفافیت و کدر شدن لنز چشم، کاهش و تاری دید و افزایش پخش نور می شود. بسیاری از افراد مبتلا به آب مروارید آن را مانند دیدن از پشت شیشه کثیف اتوموبیل توصیف می کنند. آب مروارید می تواند موجب اختلال در فعالیت های روزانه فرد مانند رانندگی بویژه در شب، و تشخیص رنگ ها شود. درمان شامل تجویزعینک در مراحل اولیه و جراحی برای جایگزینی لنز کدر شده چشم با لنزهای داخل چشمی در مراحل متوسط تا پیشرفته بیماری می باشد.

بیماری گلوکوم موجب آسیب به عصب اپتیک چشم (که اطلاعات بینایی را به مغز مخابره میکند) می شود. این آسیب اغلب منجر به از بین رفتن بخشی از بینایی فرد می شود و در صورت عدم کنترل و درمان می تواند منجر به نابینایی کامل فرد نیز شود. گلوکوم در افراد 55 سال به بالا بیشترین شیوع را دارد. یکی از مشکلات همراه با این بیماری بویژه در گلوکوم زاویه باز فاقد علائم بودن بیماری در مراحل اولیه است. بگونه ای که بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری در مراحل اولیه از بیماری خود اطلاع ندارند. و این امر اهمیت نیاز به معاینات منظم چشمی با افزایش سن را بیشتر نشان می دهد.

با افزایش سن مایعی که داخل چشم را پر میکند شروع به فشرده شدن و تشکیل توده و رشته میکند. این حالت می تواند به صورت floaters ( شاخه ها یا خطوط متحرک کوچک در میدان دید فرد) دیده شود. همچنین مایع داخل چشم ممکن است باعث کشیده شدن دیواره خلفی چشم شده و منجر به دیدن flashes ( جرقه نور یا خطوط نورانی در دید فرد) شود. این علائم در حالت معمول بی ضرر بوده اما در برخی موارد می توانند همراه با کندگی شبکیه و به دنبال آن نابینایی باشند. اگر به تازگی در دید خود floaters یا flashes را تجربه کرده اید معاینه چشم شما توسط پزشک در اولین فرصت ممکن بسیار مهم است بویژه اگر سن شما 45 سال یا بیشتر باشد، مبتلا به نزدیک بینی هستین یا در گذشته سابقه جراحت چشمی داشته اید.

AMD  معمولا بر دید مرکزی فرد تاثیر گذاشته و توانایی فرد را در خواندنن و تشخیص صورت افراد محدود می کند. این بیماری می تواند بعلت نازک شدن ماکولا (قسمت حساس به نور شبکیه یا مرکز بینایی) و یا بعلت رشد غیر طبیعی عروق خونی زیر شبکیه ایجاد شود. AMD  میتواند در صورت عدم درمان منجر به نابینایی بویژه در افراد بالای 65 سال شود. اما معاینات منظم و تشخیص زودهنگام این بیماری توسط پزشک ممکن است اثرات مخرب بینایی را در بسیاری از موارد کاهش داده و موجب بازگشت دوباره بینایی شود.

منتظر بروز علائم و نشانه های بیماری نباشید. به توصیه آکادمی چشم پزشکی تمام افراد بزرگسال سالم، حتی آنها که علائم بیماری چشمی ندارند باید یک معاینه کامل چشمی در 40 سالگی – سنی که تغییرات مربوط به سن در چشم ها معمولا شروع میشود- داشته باشند.

پس از معاینه اولیه و پایه، مراجعه جهت معاینات کامل چشمی:

- هر دو تا چهار سال تا سن 54 سالگی

- هر یک تا سه سال تا سن 65 سالگی

- از سن 65 سالگی، هر یک تا دو سال ، و یا بر اساس توصیه پزشک شما

- برخی افراد ممکن است نیاز به معاینات با فواصل کمتر زمانی داشته باشند مانند افرادی که دچار بیماری یا شرایطی هستن که ممکن است بر چشم های آنها تاثیرگذار باشد مثل افراد دیابتی: فاصله معاینات در این justifyتوسط پزشک معالج تعیین می گردد.